Het is verbazingwekkend dat er geen miljoenen mensen woedend de straat op rennen om te eisen dat er onmiddellijk een einde komt aan al het gruwelijke dierenleed dat er overal plaatsvindt.

Ja waarom gebeurt dat eigenlijk niet? Het is voor mij een terugkerende vraag. Gelukkig was er op zaterdag 16 juni de ‘Mars voor de Sluiting van slachthuizen’ in Amsterdam waarbij 700 mensen de straat op gingen. Je kunt je afvragen wat één zo’n rondje Amsterdam door 700 mensen, gaat bijdragen aan het uitbannen van dierenleed. Je kunt je afvragen of de roep om sluiting van slachthuizen een te beperkte vraag is. Geen einddoel, wel een statement tegen het (uitbuiten en) doden van dieren.

Slechts 700 deelnemers, dat is een piepklein aantal in verhouding tot de urgentie van het onderwerp. Toch heb ik deze mars als groots en massaal ervaren. De kracht van de boodschap die er van de deelnemers uitging werd niet veroorzaakt door het aantal mensen maar door de energie die al deze mensen samen te weeg brachten. Het gevoel van saamhorigheid. De gedeelde strijdlust. We zijn het met elkaar eens hier, met z’n allen. Het moet stoppen en wel nu, onmiddellijk. Je kunt meedoen of toekijken hoe we het doen, maar die wereld waarin dieren geen dingen meer zijn, die gaat er komen.  We vechten ervoor en het gaat lukken. Zonder twijfel. Dit geluid dat deze stoet liet horen was indrukwekkend.

En is er niet meer nodig dan direct resultaat en 100% ideologisch correcte acties? De route van de mars liep, geheel toevallig, langs een vegan restaurant. Wat er toen gebeurde bezorgde mij kippenvel: het personeel kwam naar buiten, de volledige stoet kwam tot stilstand en barste uit in een enthousiast, luid en langdurig gejoel en applaus. De uitdrukking op alle gezichten was goud waard.

In een wereld waarin ik dagelijks geconfronteerd word met leed en machteloosheid om hier iets aan de veranderen, was dit voor mij het allerbelangrijkste en directe effect van de mars. De bekrachtiging van de gedachte dat het echt niet normaal is wat er gebeurt met dieren. Dat het ook anders kan. En dat ik niet alleen sta in die gedachte. Er zijn vele, vele mensen die werken en vechten voor verandering.

Zevenhonderd mensen lieten een groots geluid horen in Amsterdam. Duizenden mensen langs de route hebben het gehoord. Even zo belangrijk was het dat wij elkaar gehoord hebben. Het stelt ons in staat te blijven vechten: empowerment. Hier wil ik meer van. Laten we dit vaker doen!

Wil jij ook iets doen? Je kunt meelopen op 25 augustus met de Animal Rights March. Daarnaast ligt de macht uiteraard bij de consument, dus ook bij jou. Slachthuizen sluiten we met onze portemonnee. Met onze mes en vork. Met onze aankopen. Kies elke dag weer voor producten en diensten waar geen dieren voor gebruikt worden en gedood worden in het slachthuis. Hoe word ik veganist?!