Een spaarvarkentje voor “Melk, je kan zonder!”

De NVV kreeg onlangs een spaarvarkentje opgestuurd ten behoeve van de campagne “Melk, je kan zonder!”. In het varkentje zat een bedrag van €109,28.
Lisette (26 jaar) is de gulle geefster. In onderstaand verhaal vertelt ze hoe ze op het idee is gekomen om haar spaarvarkentje te schenken.

“Van kleins af aan heb ik een groot hart voor dieren en ik sta er niet gek van te kijken als ik ermee geboren ben. Een van de vele verhalen uit mijn kindertijd luidt dat ik samen met mijn moeder een fietstochtje ging maken door de polders. Ik zat bij haar achterop en had alles in de gaten. Wat een rustgevend tochtje zou moeten worden, werd een aaneenschakeling van kritische vragen: heeft die koe wel water? Heeft die koe wel genóég water? En die hond daar loopt alleen, waar zou zijn baasje zijn? Mijn moeder probeerde mij gerust te stellen, maar ik was er toch niet gerust op. ’s Avonds moest ik huilen om alles wat ik had gezien.
Dierenwelzijn heeft tot aan de dag van vandaag mijn kritische blik gehad. De band die ik daarbij met dieren heb ervaar ik als een geschenk, maar ook als een last. Ik heb het vermogen zo innig met dieren mee te leven, dat ik er geregeld aan onderdoor dreig te gaan. Toch weet ik me uiteindelijk te vermannen en het verdriet, de machteloosheid en de frustratie om te zetten in daadkracht. Zo loop ik bijvoorbeeld mee met demonstraties en schrijf ik kleine artikelen. Ook is sinds kort het idee ontstaan om geld te sparen in het zogeheten spaarvarken. Is deze vol, dan zal het naar een goed dierendoel gaan. Het eerste spaarvarken is inmiddels stukgeslagen, en deze twijfelachtige eer was aan de NVV met hun campagne: ”Melk, je kan zonder!”

Vroeger had ik altijd spaarpotten met  2 openingen; één om het geld er in te doen en één om het geld er uit te halen. Er ging daardoor meer geld uit dan geld in. Mijn spaarpot bevatte uiteindelijk meer papiertjes met het ‘geleende’ bedrag er op gekrabbeld, dan papiergeld. Laat staan munten. Gelukkig kostte geld lenen geen geld.

Zo’n halfjaar geleden viel mijn oog tijdens het winkelen op een mooi, klein stenen varkentje. Ik pakte het op en zag dat het een gleufje op zijn rug had. Ik draaide het verschillende kanten op, maar het had geen opening. Het zou kapot geslagen of gegooid moeten worden om het geld er uit te krijgen en ik zag mezelf dat niet voor een paar euro doen. Dit was de ultieme oplossing tegen mijn spaargebrek. Die ene opening minder, werd een opening om echt te kunnen sparen. Munt op munt, biljet op biljet -al leken het meer snoeppapiertjes, zo klein als ze gevouwen waren.
Gaandeweg werd het spaarvarkentje bijgespekt met wisselgeld, statiegeld, opbrengsten van marktplaats en later ook giften van vrienden en familie toen duidelijk werd dat dit spaarvarkentje een goed dierendoel zou vertegenwoordigen. De inhoud werd steeds groter en als je dacht dat er niets meer bij kon, was dat toch wel het geval. Ik noemde het daarom gekscherend een plofvarken, met het gelukkige gegeven dat het maar van steen was.

Het doel van het spaarvarkentje was niet gelijk duidelijk. Ik had het in een opwelling gekocht en ik vond het een veilig idee om een buffer te hebben als ik in geldnood zat. Maar met oog op al het dierenleed en de daarvoor georganiseerde campagnes, vond ik mijn eventueel toekomstige geldnood niet meer zo belangrijk. Het leek me mooier om een goed dierendoel te steunen. Miljarden dieren verkeren continu in nood.
Ik koos voor de ”Melk, je kan zonder!” campagne. Dit sprak mij het meest aan omdat in reclames de indruk wordt gewekt dat koeien niet te lijden hebben onder het produceren van melk en dat melk zelf wordt aangeprezen als zijnde een toverdrankje. Een zeker merk kwam zelfs met een ”melksprookje.” Het enige element dat overeenkomt met een sprookje is ”er was eens” in de zin dat er eens een kalfje was dat van zijn moeder gescheiden werd. Van het element waarin zij nog lang en gelukkig leven en wat een sprookje daadwerkelijk een sprookje maakt ontbreekt ieder spoor. Om nog maar te zwijgen over het harde werken van de koe, de kwalen die zij daarvan krijgt en naar het slachthuis gaat als ze instort, of de cijfers van de productie instorten.

De scherven van het kapot geslagen varkentje zouden in het rond zijn gevlogen. Ik hoop dat het gezegde klopt dat scherven geluk brengen. En dat de campagne een succesvol, maar vooral een lang, gelukkig einde zal hebben.”