Recentelijk is de campagne #BoerenHoudenVanDieren gestart op initiatief van landbouworganisatie LTO. We vinden deze campagne misplaatst, omdat als je echt van dieren houdt, veganisme het minste is wat je voor dieren kan Hoe word ik veganist?. (En uiteraard hoef je niet van dieren te houden om ze niet te willen gebruiken.)

Het is duidelijk dat er veeboeren zijn die geven om dieren. Maar bij het houden van de dieren om hun economische waarde, staat winst maken centraal. Waarbij bijvoorbeeld een kind scheiden van zijn of haar moeder de norm is. En waarbij het slachten van het dier onvermijdelijk is. Als de belangen van dieren centraal stonden, dan zouden veeboeren geen dieren bezitten, gebruiken en doden voor onder andere hun vlees, melk en huid.

Iedereen heeft intrinsieke waarde. Ook niet-menselijke dieren hebben waarde op zich, los van welke waarde wij aan hen toekennen. In de veehouderij worden dieren gereduceerd tot dingen met extrinsieke waarde: de waarde die anderen aan het dier toekennen. Zoals het leveren van winstgevende producten als melk, vlees, huid. Gelukkig is dat absoluut niet nodig, want we kunnen als mens uitstekend zonder dierlijke producten leven. Hoe? Bekijk onze Hoe word ik veganist?.

De NVV heeft onderstaand persbericht uitgestuurd. Meer informatie is te vinden op de actiepagina: www.boerenhoudenvandieren.nl.

Persbericht

De Nederlandse Vereniging voor Veganisme (NVV) vindt de #boerenhoudenvandieren-actie van LTO Nederland ongepast. Met de hashtag houdt de land- en tuinbouworganisatie deze week op sociale media een charme-offensief om consumenten ervan te overtuigen dat boeren van dieren houden. Emile Dingemans, voorzitter van de vereniging, laat weten dit zeer misplaatst te vinden. “Wie van iemand houdt, brengt diegene niet naar een slachthuis. Als iemand een huisdier behandelt zoals een dier in de veehouderij, dan zouden we nooit zeggen dat die persoon van dieren houdt.”

Op de website www.boerenhoudenvandieren.nl legt de vereniging uit waarom ze de actie ongepast vindt: ‘Het is duidelijk dat er veeboeren zijn die om dieren geven. Maar bij het houden van dieren in de industrie zijn de belangen van dieren ondergeschikt aan bedrijfsbelangen. Als de belangen van dieren centraal stonden dan zouden er geen veehouderijen zijn, waar bijvoorbeeld kalfjes van hun moeder scheiden dagelijkse praktijk is. Dan zou de enige melk die een koe zou produceren voor haar kalfje zijn. Zonder eigenaar en zonder stal.’

Schuldgevoel bij boeren
“Boeren laten ons weten dat ze veel moeite hebben met het afvoeren van dieren naar een slachthuis. Ze herkennen het dier en haar individuele karakter en bouwen vaak zelfs een band op”, vertelt Dingemans. Er zijn wereldwijd talloze voorbeelden van veeboeren die gestopt zijn, vanwege het knagende schuldgevoel, en veganist geworden zijn. Zo volgt de documentaire The Last Pig een varkensboer die zijn varkens voor de laatste keer naar de slacht brengt, wanneer hij beseft dat het vertrouwen dat hij van de dieren krijgt, eigenlijk onterecht is.

Speciecisme
Het ongelijk behandelen van gelijke belangen op basis van diersoort heet speciecisme. In Nederland kan je een boete krijgen als je een hond schopt op straat en krijg je betaald als je een koe doodt in het slachthuis. Een ander voorbeeld van speciesisme is de massale verontwaardiging over het eten van honden en katten, terwijl het in Nederland normaal gevonden wordt om kippen en koeien te eten. Wat voor de een de norm is, is voor de ander verwerpelijk. “Maar is het beide niet even moreel verwerpelijk?”, stelt Dingemans.

Tegenreactie
Op sociale media is een tegenreactie gestart waarbij dierenliefhebbers plaatjes van dieren in de veehouderij die lijden delen met de hashtag #boerenhoudenvandieren.