Ieder jaar vragen verschillende organisaties aandacht voor de Werelddag voor het Einde van de Jacht op Vissen. Deze is bedoeld om publiek aandacht te trekken voor de afschaffing van de exploitatie van waterdieren, dat wil zeggen een verbod op de jacht op vissen en het kweken van vissen en andere zeedieren.

Doel van de campagne

De ‘Werelddag voor het Einde van de Jacht op Vissen‘ wil de aandacht vestigen op het bestaan ​​van voelende wezens wiens leven we gewoonlijk negeren en die onderworpen zijn aan routinematig geweld. Het biedt progressieve mensen en organisaties een kans om de exploitatie van waterdieren te veroordelen en solidariteit met hen te betuigen. De nadruk van de campagne ligt op de afschaffing van het gebruik van vissen en andere zeedieren. Voorlichting is gericht op de vissen als voelend wezen en speciesisme.

Waarom aandacht vragen voor het einde van de jacht op vissen?

  • Omdat vissen en andere levende waterdieren niet als individuen worden herkend.
  • Omdat ze op geen enkele manier beschermd zijn.
  • Omdat een grote meerderheid van de dieren die worden gekweekt en gevangen, waterdieren zijn die worden gedood voor menselijke consumptie of om andere landbouwhuisdieren te voeden.
  • Omdat hun lot onbekend is bij het publiek en vaak wordt genegeerd door dierenrechtencampagnes.
  • Omdat vissen niet op het land leven, omdat ze geen zoogdieren zijn zoals wij en omdat ze geen emoties uiten door gezichtsuitdrukkingen of hoorbare kreten, zijn ze onderworpen aan een acute vorm van speciesisme.
  • Omdat ze niet op ons lijken, we ons niet met hen of hun benarde situatie identificeren, onderschatten we hun vermogen om te lijden en plezier te ervaren, evenals hun mentale en sociale capaciteiten.

Jaarlijks worden duizenden miljarden vissen, inktvissen en schaaldieren gedood. Een groot aantal van deze dieren stikt in de open lucht, bloed volledig bij bewustzijn dood, ontdaan van hun ingewanden of met hooivorken terug in zee gegooid. Anderen sterven openbarstend door ernstige decompressie, terwijl de visnetten uit de diepte worden opgehesen. De gevangenen van viskwekerijen leven in afschuwelijke omstandigheden, in smerige, overvolle ruimtes vol parasieten, waarna eenzelfde dood volgt.

We denken niet aan deze dieren die in de zee leven: niet aan hoe ze worden gevangen en gekweekt, wanneer hun dode lichamen worden uitgestald in viswinkels of wanneer ze worden gebruikt als ingrediënten in allerlei soorten industriële goederen.

Vissen zijn nu eenmaal niet zo schattig en knuffelig als bijvoorbeeld een koe of een varken. Het is daarom makkelijker om te denken dat vissen niets voelen. Niets is echter minder waar. Het is daarom extra belangrijk om stil te staan bij het feit dat ook vissen en andere levende waterdieren individuen zijn en dat zij ook recht op bescherming hebben.

Op deze ‘Werelddag voor het Einde van de Jacht op Vissen’ vragen we daarom speciaal aandacht voor deze dieren en ook voor de afschaffing van de jacht op hen.

De jacht op vissen is niet nodig

We hoeven geen vissen of andere dieren te eten om gezond te leven. We kunnen gezond eten zonder bij te dragen aan het bloedbad. We kunnen mensen helpen wiens inkomen afhankelijk is van de visserij. Initiatieven en economische hervormingen kunnen worden doorgevoerd.

Alle samenlevingen accepteren dat we dieren geen onnodig lijden mogen aandoen. Gezien de enorme schade die we vissen en andere waterdieren aanrichten, en gezien het enorme aantal getroffen individuen, moeten we een einde maken aan hun uitbuiting en stoppen met het doden van hen voor hun vlees. De exploitatie en het doden van andere dieren voor menselijke consumptie kan niet worden gerechtvaardigd.

De eis om een ​​einde te maken aan de visserij en de viskweek is een kwestie van gerechtigheid: net als alle levende wezens zouden vissen en andere waterdieren fundamentele rechten moeten hebben: het recht op leven, vrijheid en fysieke integriteit.